W dniach 18 – 30 kwietnia 2016 rozegrana zostanie trzecia edycja superturnieju Altibox Norway Chess, rozgrywanego w norweskim Stavanger. Zagra w nim 10 superarcymistrzów, w tym oczywiście reprezentujący gospodarzy Mistrz Świata Magnus Carlsen.

W ostatniej chwili z zawodów wycofał się dwukrotny ich zwycięzca Sergey Karjakin, który uznał, że przed meczem o tytuł Mistrza Świata lepiej, żeby nie grał z Carlsenem. Niezależnie od tego skład zawodów jest bardzo interesujący i czeka nas naprawdę emocjonujące dwa tygodnie.

Krzysztof Jopek na swoim blogu tak napisał: Magnus Carlsen nie boi się pojedynku z Siergiejem Kariakinem!

I trudno powiedzieć, czy wielki współczesny szachista z Krainy Fiordów, boi się kogokolwiek z czołówki światowej. Mark Dworecki mówił, że ta cecha, czyli brak lęku, gotowość do gry z każdym zawsze i wszędzie, daje Magnusowi ogromną przewagę nad resztą świata. W tym meczu, ma się rozumieć, kibicuję całym sercem aktualnemu mistrzowi świata, natomiast strasznie mnie ciekawi jak by wyglądał Wiking w potężnych tarapatach meczowych - chodzi i o zachowanie, system nerwowy, cały szeroko pojęty rys psychologiczny osoby będącej w ciężkim położeniu itd.

Ta chęć walki z każdym, nie unikanie konfrontacji, wręcz dążenie do niej, przywodzi mi na myśl Fischera. Fischer był w szachach zakochany do szaleństwa, większość z nas z szachami sympatyzuje, lubi je, Fischer szachy kochał. On potrafił oddać komu innemu bilet powrotny na samolot, gdy znalazł sobie w danym mieście w którym grał turniej, odpowiadającego mu siłą gry partnera do całonocnych zmagań w blitza. No, któż tak teraz robi? Szachiści, oprócz tych z zacięciem globtroterskim (Sergiej Tiviakov, nasza Kasia Toma) jak po sznurku wędrują od lotniska do hotelu i z powrotem. Jeśli Fischer "ustawił się" z kimś na grę, czas stawał się tym, czym naprawdę jest, czyli pojęciem względnym. Magnus może nie jest do końca tak szalony, natomiast widać, że uwielbia się mierzyć, rywalizować, nie dmucha i chucha na ranking, tylko rzuca się w wir zdarzeń.

Trwa wojna. Kariakin zrezygnował z gry w trwającym turnieju w Stavanger. Zaczęło się kompletowanie sztabu, zakrojona na szeroką skalę akcja wydarcia szachowej korony norweskiemu królowi. Pomoc płynie zewsząd. Rosjanin może liczyć nawet (A może przede wszystkim!) na wsparcie Kremla. Kariakin nie chce się już spotykać z Magnusem do listopada, nie chce już dokładać żadnego wyniku do ogólnych statystyk w spotkaniach z Wikingiem. Teraz następuje stopniowe napinanie cięciwy formy, która ma się zwolnić z początkiem listopada. A Norweg dalej gra w najlepsze, jakby nigdy nic, nie czując na razie zagrożenia. Kto na tym wyjdzie lepiej, zobaczymy za nieco ponad pół roku.

W turnieju zagra dziesięciu zawodników: Magnus CARLSEN (Norwegia), Vladimir KRAMNIK (Rosja), Levon ARONIAN (Armenia), Veselin TOPALOV (Bułgaria), Pavel ELIANOV (Ukraina), Anish GIRI (Holandia), Maxime VACHIER-LAGRAVE (Francja), Li CHAO (Chiny), Pendjala HARIKRISHNA (Indie), Nils GRANDELIUS (Szwecja).

Zawody rozpoczną się od turnieju błyskawicznego rozegranego 18 kwietnia. I runda odbędzie się dzień później, a ostatnia 30 kwietnia. W przypadku podzielenia I miejsca przez więcej niż jednego zawodnika rozegrana zostanie dogrywka w szachach błyskawicznych. Dzień wolny zaplanowano na 23 i 26 kwietnia.

Turniej "blitza" - 2016.04.18

Zgodnie z przewidywaniami, zwycięzcą "blitza" został Magnus Carlsen. Drugie miejsce zajął Anish Giri, a trzecie podzielili Maxime Vachier-Lagrave i Vladimir Kramnik.

Partie z turnieju "blitza"

Turniej główny

Oficjalna strona turnieju

Transmisja partii na żywo

Turniej szachowy w Stavanger w Norwegii rozpoczęty. W pierwszej rundzie trzech zawodników grających białymi zwyciężyło: Anish Giri wykorzystując swoje taktyczne szanse w Partii Włoskiej, pokonał Pavla Eljanova.  Na Turnieju Kandydatów w Moskwie, Giri zremisował wszystkie swoje partie, często nie wykorzystując szans, i w efekcie był obiektem dowcipów ze strony pozostałych uczestników. Tym razem już w pierwszej rundzie pokazał, że wciąż umie wygrywać.

Magnus Carlsen jak walec „przejechał” się po Hindusie Harikrishnie. Bywało, że mistrz świata często na początku turnieju miał problemy ze słabszymi przeciwnikami. Tym razem pokazał swoją prawdziwą siłę gry.

Partia Vladimira Kramnika, który wygrał z Nilsem Grandeliusem, wykazując się cierpliwością i dobrą techniką, była mniej spektakularna. Kramnik ostatnio upodobał sobie debiuty z wczesnym Gf4. Podczas gry, cały czas miał inicjatywę i cierpliwie dążył do wygranej. Ostatecznie Szwed nie wytrzymał ciśnienia i przegrał jeszcze przed kontrolą czasu.

Pozostałe partie skończyły się remisem.

Po bardzo „żywej” pierwszej rundzie turnieju, druga runda była bardziej spokojna. Cztery z pięciu partii zakończyło się remisem, chociaż trzy z nich miało kilka ciekawych momentów.

W jednej, rezultatywnej partii, Anish Giri „wpadł w zasadzkę” przygotowaną przez Maxima Vachier-Lagrave w wariancie Najdorfa. Francuz był lepiej przygotowany do partii i wystarczyły dwie nieścisłości w grze Giriego, aby wspaniałymi uderzeniami taktycznymi Maxim wygrał.

Magnus Carlsen grał czarnymi z Veselinem Topalovem. Obaj nie znaleźli przekonywującej gry w Gambicie Hetmańskim. Po kilku wymianach, gra szybko stała się „martwa” i zakończyła remisem.

Levon Aronian próbował grać czarnymi niekonwencjonalnie z Nilem Grandeliusem. Po posunięciu 6…bxc6, inicjującym ofiarę piona, Aronian nie znalazł najlepszych kontynuacji i partia zakończyła się remisem.

Eljanov i Harikrishna, którzy przegrali swoje gry w pierwszej rundzie, grali ciekawą partię w otwarciu indyjskim z 4.f3. Mimo bezkompromisowej walki, nastąpiło wiele wymian i końcówka z różnobarwnymi gońcami musiała skończyć się ugodowo.

Li Chao Vladimir Kramnik rozegrali partię, gdzie w grze środkowej Chao walczył z dwoma gońcami przeciwko dwóm skoczkom. Po wielu taktycznych manewrach Chińczyk poświęcił hetmana za dwie wieże, co doprowadziło do dynamicznej końcówki. Kramnik próbował jeszcze „ograć” swojego przeciwnika, zanim zgodził się na remis. 

Nils Grandelius, grając czarnym kolorem przeciwko mistrzowi świata Magnusowi Carlsenowi wybrał, rzadko spotykany w turniejach wyższej rangi, wariant w Obronie Sycylijskiej. Nie zaskoczyło to Carlsena, gdyż Grandelius grywał tak już wcześniej. Po kilku nietypowych posunięciach (6…Hb6 7.Hc1)  Grandelius postanowił przepchnąć swoje piony na skrzydle królewskim, aby stworzyc nacisk na białego piona e5. Ten wczesny manewr spowodował, że Carlsen poświęcił piona i tworzył ogromną presję, podczas gdy czarne „cierpiały” na poważny brak rozwoju. Po znakomitych posunięciach, Carlsen wygrał bardzo pewnie.

Maxime Vachier-Lagrave i Pavel Eljanov toczyli „spór” w wariancie „berlińskim” Partii Hiszpańskiej, który jest ostatnio bardzo popularny. W głównym wariancie, Eljanov wybrał wczesne Ge7 z następnym Sh4, aby wymienić białego skoczka f3. W dalszej części partii coraz więcej figur i pionów wymieniło się, aż do powstania końcówki z różnobarwnymi gońcami.

Chińczyk Li Chao w partii z Levonem Aronianem wybrał wariant Schlechtera w Obronie Słowiańskiej, który jest dość popularny wśród najlepszych chińskich graczy. Po wymianie na d5, Aronian uzyskał nieznaczna przewagę przestrzeni na skrzydle hetmańskim, a następnie uzyskać nacisk na osłabionego piona c6. Jednak czarne figury były na tyle aktywne, aby zrekompensować słabość tego piona i gra szybko zakończyła się remisem.

Vladimir Kramnik i Anish Giri w swej partii „rozstrzygali” zawiłości wariantu Grunfeld-Fianchetto. Po zagraniu 7.b3 przez Kramnika, Giri szybko zabił na c4 i następnie zagrał c5, co doprowadziło do zrównoważonej pozycji. Po wymianie hetmanów, Kramnik długo próbował uzyskać przewagę, ale nie mógł nic uzyskać, wobec precyzyjnej obrony Giriego.

Krzysztof Jopek na swoim blogu tak napisał: Magnus Carlsen najlepszy w Stavanger! Dwa magiczne wieczory z Kasparowem w Saint Louis!

Magnus Carlsen postanowił grać i nie stosuje dość częstej, przedmeczowej metody przygotowań "w okopach", w pełnej tajemnicy, w ciszy i spokoju, co w pojedynkach o szachową koronę było znane od bardzo dawna. Norweg zdaje się wysyłać do rosyjskiego sztabu przygotowującego Siergieja Kariakina wyraźny sygnał, że strach przed Pretendentem jest mu obcy. Magnus ma jeszcze dobre pół roku na przygotowania, natomiast chciałbym wiedzieć, jak wygląda jego "grafik" startów aż do nowojorskiej bitwy, która czeka nas w listopadzie tego roku. Jak się umówił ze sponsorami? Ile będzie miał spokojnych dni przed meczem z Kariakinem, które, nie dręczony, w pełni wykorzysta na przygotowania? Tego nie wiem. Z zaciekawieniem poluję na każdą wzmiankę o Magnusie, któremu teraz mocno kibicuję.

Gdy Wiking grał z Anandem, miałem zawsze mieszane uczucia - wiadomo - w sztabie Hindusa był Radek Wojtaszek (A teraz jest Grzegorz Gajewski, który po powrocie z Moskwy, z Turnieju Kandydatów, bezpośrednio na MP W Poznaniu był, jak to określił GM Włodzimierz Schmidt "półżywy"), teraz nie mam już żadnych większych dylematów. Sprawa jest prosta. Szachy Carlsena po prostu uwielbiam. Jego "duszenia" są jedyne w swoim rodzaju, wiem, to rzecz gustu, wielu z was kocha inne szachy, te z linii Alechina, Tala itd. Ja też się nimi rozkoszuję, natomiast śledząc partie Magnusa właśnie, przeżywam najgłębsze szachowe katharsis. Szachom nie jest i nigdy nie była obca polityka, choć wielu chciałoby o niej nie słyszeć w kontekście swojej ulubionej dyscypliny. To zrozumiałe, świat niebezpiecznie przyspieszył, ludzie tracą grunt pod nogami, nie czują się bezpiecznie, a szachy dla wielu stały się swoistą enklawą spokoju. Jednak ten mecz, właśnie za sprawą Kariakina od polityki i to tej w najgorszym wydaniu, nie ucieknie. Nie wiem. Może Kariakin zyskuje przy bliższym poznaniu, może jest nawet sympatyczny, jednak dla mnie takie sygnały i tak byłyby bez większego znaczenia. Kariakin jest osobą publiczną, jego popularność z dnia na dzień będzie rosła i dla mnie jako kibica jest istotne, jaki ten szachista wysyła w świat sygnał. Niestety, jest to miarowy, jednostajny i dość głuchy dźwięk werbla, bijącego w takt kremlowskiej polityki Władimira Putina. Wspierać można kogo się chce, w sumie, to kwestia sumienia, ale robić to ostentacyjnie, nosząc na sobie wizerunek człowieka, który rozlał już tyle krwi? No, co trzeba sobie myśleć i jak mieć poukładane w głowie, będąc fanem kogoś takiego? Dlatego, Moi Drodzy, mój wybór, po której stronie jestem, jest wam już znany. Swoją drogą fajnie byłoby wdać się w polemikę z fanami Kariakina - brakuje mi często, bardzo ciekawych, na poziomie polemik, oczywiście bez tych bezsensownych ataków ad personam. Jakoś tak nasze środowisko szachowe w znacznej mierze na początku patrzy na to kto coś powiedział, a nie na to co ktoś powiedział i stąd, chyba, tak wygląda w Polsce debata o szachach. Czekam aż to się zmieni, niestety, od lat grana jest ta sama melodia, oczywiście ze szkodą, dla naszej dyscypliny.

Tabela końcowa